Obserwując środowisko naturalne możemy bez dużego wysiłku natknąć się na spacerującą czy poszukującą jedzenia wiewiórkę. Większość z nas ma w zwyczaju zachwycać się urokiem i zwinnością tych dzikich zwierzątek. Pamiętajmy jednak, że pod żadnym pozorem nie można ich udamawiać czy oswajać. Żyją one w samotności i nie potrzebują kompanów, a zamknięcie w pomieszczeniu jest dla nich bardzo krzywdzące. Jeżeli marzysz o posiadaniu wiewiórki, powinieneś pomyśleć o jej domowym odpowiedniku, który nieustannie skrada serca wielu ludzi. Burunduk może okazać się świetnym rozwiązaniem dla miłośników tych gryzoni! Są to zwierzęta przyjazne i oddane człowiekowi. Jak wygląda proces oswajania takiej wiewiórki?

Mocna więź kluczem do sukcesu

Proces przystosowania wiewiórki do panujących w domu zasad i warunków nie jest prosty. Mimo, że burunduk jest z natury przyjazny, ma on w sobie pierwiastek dzikiego zwierzęcia. Jego oswojenie nie jest łatwym czy szybkim procesem. Aby zyskać sobie zaufanie tych gryzoni potrzebna jest masa cierpliwości i mnóstwo czasu, który w tym przypadku jest kluczowy. Pierwsze tygodnie powinny być przeznaczone na oswojenie się z klatką, która jest dla nich całkowitą nowością. Postarajmy się zachowywać się przy niej cicho i nie podnośmy w jej otoczeniu głosu. Nie łapmy wiewiórek od razu w dłonie – nie są one przyzwyczajone do naszego dotyku, a źle uniesione mogą się nawet zniechęcić do wspólnych zabaw w przyszłości.

Pamiętajmy, że każda wiewiórka jest inna. Jedne z nich będą gotowe na wspólną zabawę wcześniej, inne troszkę później. Niektórzy przedstawiciele bardziej lubią dotyk, inni mniej. Nie zmuszajmy naszego gryzonia do czegoś, na co nie jest gotowy! Czas odgrywa w tym procesie kluczową rolę.